- obtulić
- obtul|ić
\obtulićony сов. окутать, закутать;
\obtulić kocem закутать в одеяло
+ otulić* * *obtulony сов.оку́тать, заку́татьobtulić kocem — заку́тать в одея́ло
Syn:
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
obtulić
Смотреть что такое "obtulić" в других словарях:
obtulić — dk VIa, obtulićlę, obtulićlisz, obtulićtul, obtulićlił, obtulićlony obtulać ndk I, obtulićam, obtulićasz, obtulićają, obtulićaj, obtulićał, obtulićany, → otulić … Słownik języka polskiego
